*kud met een ‘t’ komt niet door de filters heen, maar je snapt wat ik bedoel ;-)
Als er 1 beroepsgroep is die structureel slecht is in plannen en communiceren, dan zijn het wel bouwvakkers, elektriciens, installateurs, schilders, etc. Eigenlijk iedereen die in de bouw werkt.
En dat is logisch want ze zijn druk, druk, druk met het maken van dingen. En dan is er weinig tijd om een planning te maken. Om maar eens iets handigs te noemen.
En dus gebeurt vaak het volgende:
Elektricien krijgt een aanvraag en neem contact op met potentiële klant.
Hij (99% van de elektriciens is man, serieus) komt vervolgens met een oplossing en een prijs.
En dan gebeurt er is geks, want de klant vraag dan “Wanneer kan het klaar zijn?”
Hoe dúrft die klant!
Meest gehoorde antwoord “Ik moet even in mijn agenda kijken, want het is heel druk”.
Tuurlijk, dat zou ik ook zeggen want dat is goed voor je onderhandelingspositie 😉
Maar het punt is natuurlijk , dat hij niet in zijn agenda moet kijken maar er wat in moet schrijven…
Zo hadden wij een elektricien die tijdens de verbouwing alle elektra zou aanleggen.
Om het makkelijk te maken zou hij een paar dagen komen en dan alles in 1x doen.
Maar je raadt het al.
Dat lukte niet en dus waren wij er na 8 weken(!) helemaal klaar mee en besloot ik vorige week om dan maar zelf wat lampen op te hangen in de keuken.
Tot mijn grote irritatie werkte die lampen vervolgens niet.
Net als alle andere elektrische appraten in de keuken 😡.
Kortsluiting.
Dus wij meteen contact opgenomen met de elektricien, want een koelkast en vriezer zonder stroom is niet handig. En hoera! Hij kon meteen komen!
Zie daar de oorzaak van de belabberde planning van een elektricien.
Hij belooft meer dan hij kan waarmaken (“Dat is maar een paar uurtjes werk mevrouwtje.”), waardoor hij later terug moeten komen. Dat gebeurt vervolgens niet (want een veel te volle agenda) en dan ga ik dus maar zelf lopen prutsen.
Wat er weer toe leidt dat hij ergens anders van een klus weg moet, om mijn probleem op te lossen. En de cirkel is rond.
Maar goed. Hoe kom ik nu bij mijn favoriete kud gevoel?
Vorige week was dus de elektricien bij ons om probleem op te lossen.
Ik rijd ’s avonds terug naar huis en bel mijn vrouw om te zeggen dat ik er aan kom.
“Nou alles werkt weer hoor schat. Maar jij moet maar geen lampen meer ophangen.” Zegt ze tegen mij.
Ik merk direct irritatie.
En terwijl ik met de ruiterwissers aan een stroperige file trotseer en door het donker naar huis kruip, wordt die irritatie alleen maar groter.
Eenmaal thuis is mijn humeur diep onder nul gezakt. “Nee, ik zal nog een keer wat doen.”
Op mijn tere zieltje getrapt met 1 opmerking van mijn vrouw.
Als we ’s avonds gaan slapen ben ik nog steeds verongelijkt.
Lekker mokkend omdat mijn positieve intentie niet wordt gewaardeerd.
“Wat is er toch met je vanavond?” vraagt ze lief aan mij.
Ik mompel iets over die stomme lampen en dat ik nooit meer iets elektrisch ophang in huis.
Ze kijkt mij verbaast aan. “Ik was alleen maar een beetje aan het dollen met je.”
Langzaamaan voel ik de irritatie zakken.
Ik had ook gewoon bij thuiskomst tegen haar kunnen zeggen dat die opmerking mij niet lekker zit.
Maar hé, dan had ik niet een paar uur kunnen genieten van mijn favoriete kud gevoel.
Benieuwd hoe je van jouw favoriete gevoel afkomt? Start met luisteren naar dat (irritante) stemmetje in je hoofd dat tegen je zegt dat het niet goed (genoeg) is, of de schuld van een ander, of wat er dan ook door je hoofd gaat.