Van Startup naar Fuckup
​
Van kinds af aan heb ik het ondernemerschap mee gekregen. Mijn ouders hadden een eigen
bedrijf dus aan de keukentafel ging het altijd over 'de zaak'.
Toch besloot ik een corporate carrière te starten. Direct uit de schoolbanken begon ik als
vertegenwoordiger en heb mijzelf opgewerkt tot sales manager bij een grote Amerikaanse
corporate organisatie. En toen begon het te kriebelen... Ik zou mijn manager gaan opvolger
en moest daarvoor nog wat leren vond hij. Een coach kon mij daarbij helpen en zo ging ik
een twee jaar durend persoonlijk ontwikkelingstraject in. Dat liep alleen net even anders dan gedacht...
Boodschappen bezorgen
15 jaar na het begin van mijn corporate carrière, hakte ik de knoop door besloot een lang gekoesterde droom na te jagen: mijn eigen bedrijf beginnen. Alle zekerheden weg en een avontuur voor de boeg.
Het werd een heuse hippe boodschappenbezorg start-up onder de naam 'frank&fresh'. Wij
leverden de boodschappen van de bakker, slager en groenteboer op de hoek in 1 tas bij
mensen thuis. Helaas strandde ons concept na drie jaar van keihard werken, enorm veel
investeren en bijzonder weinig verdienen.
Faalangstig
Na het faillissement kwam het besef dat ik die jaren in loondienst gevangen zat in mijn eigen
faalangst. Wat zich had geuit in keihard werken, lange dagen maken en pas stoppen als het
(in mijn ogen) perfect was. Ergens had ik dan ook verwacht dat ik mij zou schamen voor het
faillissement, maar het tegenovergestelde bleek waar. Ik praat er juist makkelijk over en dat
levert mooie gesprekken op.
​
De grap is dat wanneer iemand vraagt naar wat ik voor werk doe of deed, niemand vraagt hoe het was om chippies te verkopen aan supermarkten. Bijna iedereen vraagt door naar frank&fresh, hoe het was om op te zetten, waarom het mis ging, of ik het nog een keer zou doen.
Wat blijkt? Veel mensen die ik spreek ervaren dezelfde schaamte en angst, durven de stap niet te zetten om iets anders te gaan doen (laat staan voor zichzelf beginnen) en zijn geboeid door wat ik vertel. Deze gesprekken zetten mij op het pad van Foute Boul, waarbij het maken van fouten juist centraal staat.
​
Schaamteloos Waardevol
Ik ben ervan overtuigd geraakt dat het mogen maken van fouten van onschatbare waarde is
voor bedrijven. Helaas durven veel managers en directeuren in de FMCG dit niet en zoeken
zij juist naar manieren om de foutmarge te verminderen en de controle te vergroten. Dat is
jammer, want ze laten daarmee een enorm potentieel liggen.
Medewerkers die fouten mogen maken zijn namelijk creatiever, flexibeler, denken sneller, zijn slimmer, gelukkiger én succesvoller blijkt uit onderzoek.
Je kan dus stellen dat het mogen maken van fouten zeer waardevol is voor zowel de medewerker als de organisatie waarvoor hij of zij werkt.
​
Daarom help ik organisaties en teams met het implementeren van een faalcultuur, waardoor medewerkers meer ruimte ervaren om te ondernemen, succesvoller zijn in hun werk en organisaties hun doelstellingen gestaag én langdurig kunnen realiseren.
Falen is écht schaamteloos waardevol.
​